Kontrolowana aktywność fizyczna wspomaga walkę
z nadciśnieniem tętniczym.
Część 1. Na pierwszy rzut oka wygląda to na herezję. Uprawiać sport z nadciśnieniem tętniczym? To graniczy zdaniem wielu z samobójstwem. A jednak jest w tym tytule źdźbło racji. Faktycznie u osób chorujących na nadciśnienie tętnicze, gwałtowny wzrost ciśnienia podczas wysiłku fizycznego prowadzić może do groźnych dla życia powikłań. Natomiast inaczej jest gdy systematycznie i długoterminowo pod kontrolą lekarza prowadzimy aktywność fizyczną o umiarkowanym stopniu intensywności wysiłku. Organizm wówczas reaguje pozytywnie i zmniejsza się wartość ciśnienia tętniczego. Prowadzi do tego kilka mechanizmów hipotensyjnego efektu systematycznego treningu: zmniejszenie aktywności reninowej osocza, zmniejszenie stężenia prostoglandyn mających działanie wzodilatacyjne, zmniejszenie oporu obwodowego, przewaga układu parasympatycznego i korzystne wewnątrzkomórkowe zmiany stężenia sodu.
O podjęciu aktywności fizycznej - uprawianiu sportu w wymiarze rekreacyjnym powinien zadecydować wyłącznie lekarz po wykonaniu szeregu szczegółowych badań. Aktywność fizyczna jest jedną z form niefarmakologicznego leczenia nadciśnienia tętniczego. Leczenie niefarmakologiczne polega na redukcji masy ciała w tym zmniejszenie obwodu pasa, ograniczenie spożycia alkoholu (20 - 30 gram na dobę) i soli kuchennej (do 6 gr na dobę). Ograniczenie spożycia soli zmniejsza wartość ciśnienia tętniczego - 2-8 mm Hg, natomiast redukcja masy ciała o 10 kg obniża wartość ciśnienia skurczowego nawet o 5 - 20 mm Hg. Dołączając do tego regularne ćwiczenia aerobowe (szybki marsz, jazda na rowerze, pływanie) przez co najmniej 30 - 40 minut w ciągu dnia w każdym dniu tygodnia pozwoli zmniejszyć ciśnienie tętnicze krwi o 4- 10 mm Hg co daje w sumie zmniejszenie ciśnienia tętniczego od 7 - do nawt 30 mm Hg. Ale to nie wszystkie korzyści wynikające z regularnego uprawiania sportu w wymiarze rekreacyjnym. Leczenie hipotensyjne niefarmakologiczne (zmniejszające ciśnienie), a takim jest między innymi uprawianie ćwiczeń fizycznych zmniejsza ilość przypadków zastoinowej niewydolności serca nawet o 50%, udarów mózgu o 35- 40%, a zawałów mięśnia sercowego o 20-25%. Jest więc o co walczyć. W kolejnym artykule przybliżymy naszemu czytelnikowi ogólne zasady procedury diagnostycznej mającej zastosowanie w kwalifikowaniu pacjenta do rozpoczęcia aktywności fizycznej.
Opracował: Wojciech Łuczak Konsultacja medyczna:
| 
